Πολλές φορές ακούμε τα παιδιά να λένε πώς φοβούνται.
Φοβούνται το σκοτάδι, τον κακό λύκο, τους ήρωες των παραμυθιών και πόσα ακόμα πράγματα μπορούν να σκαρφιστούν. Το θέμα όμως είναι κατά πόσο οι φόβοι αυτοί είναι ανησυχητικοί; Πώς οι γονείς θα καταλάβουν πως πρόκειται για φόβο και όχι για μια απλή φοβία;
Ίσως είναι βοηθητικό αν ορίζαμε τι είναι το καθένα.
Ο φόβος λοιπόν είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Όλοι φοβόμαστε μπροστά στο άγνωστο, όταν πρόκειται να πάρουμε μια απόφαση ή υπάρχει κάποια απειλή. Είναι απόλυτα αναγκαίος καθώς μας προστατεύει από καταστάσεις που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή και την υγεία μας.
Η φοβία από την άλλη είναι ο αδικαιολόγητος φόβος και η υπερβολική αντίδραση του ατόμου μπροστά σε ένα αντικείμενο ή μία κατάσταση. Είναι ένας άγνωστος και ασαφής κίνδυνος εσωτερικής προέλευσης. Το άτομο αποφεύγει το φοβικό αντικείμενο ή την κατάσταση και καθώς η αποφυγή εδραιώνει τη φοβία, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που κατά κανόνα οδηγεί στη γενίκευση.
Για τις ηλικίες των 2 έως 4 ετών, ο πιο γνωστός παιδικός φόβος είναι αυτός των ζώων, ενώ από τα 4 έως τα 6 χρόνια, τα παιδιά εκφράζουν τον φόβο για το σκοτάδι και τα φαντάσματα, γιατί ακόμη δεν έχουν ξεχωρίσει το αληθινό από το φανταστικό. Επίσης, συνηθισμένοι φόβοι είναι αυτοί που αφορούν σε σεισμούς, πλημμύρες ή άλλα ακατανόητα για το παιδί φυσικά φαινόμενα.
Οι φόβοι αρχίζουν σταδιακά να μειώνονται όσο το παιδί αναπτύσσει τη γνωστική του ικανότητα να κατανοεί τον κόσμο και να ερμηνεύει λογικά τα φαινόμενα γύρω του, οπότε μέχρι τα 12 αναμένεται και η εξάλειψη των φόβων.
Το πρόβλημα όμως προκύπτει από τη στιγμή που το παιδί συνεχίζει να φοβάται αδικαιολόγητα, οπότε μιλάμε πια για φοβία.
Οι γονείς στην περίπτωση αυτή καλό θα είναι ζητήσουν τη βοήθεια ενός ειδικού. Ειδάλλως, θα πρέπει να βοηθήσουν το παιδί με λεπτούς χειρισμούς να ξεπεράσει τον φόβο του.
.JPG)
